Jeśli chodzi o wypaczony świat thrillerów, Ciemny zawsze był niezwykle uprzejmy dla swoich czołowych pań. Katharina, Hannah, Agnes, Charlotte - wszystkie były w pełni rozwinięte, skomplikowały ludzi z własnymi grzechami, wadami i mocnymi stronami. Ale była jedna kobieta, której nie wolno było w tej pętli na piątkę z plusem, ktoś, kto, mimo że była główną postacią, był często ignorowany. Marta zasługiwała na więcej, aw sezonie 3 Ciemny w końcu jej ją dał.
Martha Nielsen (Lisa Vicari) zbyt długo była tylko damą w opałach. To poszukiwanie ojca przez Jonasa (Louis Hofmann) sprowadziło go w przeszłość. Ale to, co ciągnęło go do przeszłości i przyszłości, to związek, jaki miał z Martą. Niezależnie od tego, czy obserwowaliśmy Jonasa jako nieświadomego nastolatka, czy też jako starszego Adama z bliznami, jego motywacja była taka sama. Bardziej niż zjednoczenie rodziny, Jonas chciał połączyć się z Martą.
Ta misja często przedstawiała Martę jako nagrodę do wygrania, a nie jako jednostkę samą w sobie. Ta charakterystyka była nie tylko głęboko niesprawiedliwa dla tej młodej kobiety, ale także osłabiła jej bardziej interesujące cechy. Zawsze były przebłyski, że Marta to coś więcej. Jej decyzja z pierwszego sezonu, by zostawić żałobnego Jonasa dla Bartosza (Paul Lux), mówiła, że jest kimś, kto ceni swój własny czas i wartość. Nie czekała tylko, aż Jonas będzie na nią gotowy, tak jak chciał. Ruszyła naprzód własnym życiem, wyborem, który jest równie skażony bezdusznością, samozachowawczością i szacunkiem dla siebie. Przez zniknięcie jej brata Mikkela (Daan Lennard Liebrenz) Ciemny ujawniło łagodniejszą stronę Marty. Jej zaangażowanie w odnalezienie Mikkela wszelkimi niezbędnymi środkami odzwierciedlało dążenie jej własnego ojca do uratowania jego dawno zaginionego brata.
Ulrich i Katharina Nielsen byli skomplikowanymi, pełnymi pasji, intensywnymi i mądrymi ludźmi. Miałoby sens tylko to, że ich córka byłaby taka sama. Jednak przez dwa sezony byliśmy tak skupieni na emocjonalnej podróży Jonasa, że nie mogliśmy tego zobaczyć.
Ciemny Trzeci i ostatni sezon poprawił to niedopatrzenie. Poznając drugą alternatywną linię czasu, mogliśmy zobaczyć zupełnie inną stronę Marty. Podczas gdy Jonas wydawał się rzucać się od porządku do porządku, Marta była dla kontrastu spokojnym aniołem. Jej poziomowe wyjaśnienia, zarówno jako Marty, jak i jej starszej Ewy, dotyczące tego, jak skorygować ramy czasowe, były tak pewne, że były na granicy pocieszenia. W samym środku tego chaosu Marta i jej przyszłe ja stały się solidnymi idolami, których należy czcić.
Ten zasłużony piedestał sprawił, że jej ostateczna zdrada była jeszcze bardziej niszcząca. Podczas gdy Adam zawsze rządził swymi wyznawcami siłą i groźbami, Ewa rządziła przez puste obietnice i manipulacje. Obie liczby zostały zdefiniowane przez dwa proste pragnienia. Dla Adama oznaczało to zniszczenie tych paradoksalnych linii czasu i bałaganu, jaki stworzyli. Dla Ewy oznaczało to zrobienie wszystkiego, co możliwe, by uratować syna, którego miała z Jonasem. Przez rearka To koniec motywacje obu tych potworów były nie tylko wiarygodne. Były zrozumiałe. Krótko mówiąc, pozwolono Marcie być tak samo skomplikowaną, niechlujną i współczującą jak zawsze Jonas.
W końcu Marta nigdy nie była tylko obiektem miłości. Była dynamiczną siłą, która prawie zniszczyła wszechświat, by dostać to, czego chciała. To o wiele fajniejsze niż dziewczyna z sąsiedztwa, za którą Jonas tęsknił w pierwszym sezonie.