Gina Gershon zaczęła swoją karierę jako aktorka w latach 80., pojawiając się w miejscach, z których nie zdawałeś sobie wtedy sprawy, że ją widzisz… na przykład w teledysku do filmu „Hello Again” lub Ładnie w różowym . Od tego czasu dokonała stosunkowo niezwykłego wyczynu w Hollywood: nigdy nie przestała pracować, ponieważ udało jej się z powodzeniem zbudować różnorodną, nieprzewidywalną filmografię, w której słynna klapa, taka jak Showgirls siedzi wygodnie obok takich uznanych przez krytyków filmów, jak Gracz oraz Oprawiony a także wysokobudżetowy ruch akcji, jak Twarz/Wyłącz .
Obecnie Gershon można zobaczyć u boku Wallace'a Shawna w najnowszym wydaniu Woody'ego Allena, Festiwal Rifkina , który został wydany w Hiszpanii w 2020 roku, ale dopiero teraz jest dostępny w Stanach Zjednoczonych. Podczas gdy niektórzy mogą postrzegać wybór roli w jednym z filmów Allena jako kontrowersyjną decyzję… Cóż, z pewnością mają do tego prawo, tak samo jak Gershon ma prawo być zachwycony możliwością bycia reżyserowanym przez kogoś, kogo twórczość podziwia od dziesięcioleci .
DECYDER: Zacznę od tego, jak bardzo jestem wdzięczny, że mogłem obejrzeć film przed czasem.
GINA GERSHON: Och, ty był w stanie to zobaczyć?
Byłem, tak. Jestem pewien, że granie publicysty i mówienie o okropnych i/lub absurdalnych pytaniach, które czasami zadają dziennikarze, musiało być oczyszczające.
Wiesz, po prostu cieszę się, że ten film nadchodzi na zewnątrz! [Śmieje się] I żeby ludzie to widzieli! Chodzi mi o to, że z tą całą sprawą COVID nadal trudno jest poprosić ludzi, aby poszli do teatru, więc cieszę się, że w tym samym czasie jest transmitowany. Ale wiem, że Woody zawsze chciał, żeby to było najpierw w dużym teatrze. Nie tylko dlatego, że jest oldschoolowy, bo oczywiście jest, ale [autor zdjęć] Vittorio Storaro nakręcił to. Jest tak pięknie na dużym ekranie. Obejrzałem go trochę na mniejszym ekranie, ale kiedy zobaczyłem to na dużym ekranie, pomyślałem: Och, Wow! Wiesz, nie możesz odebrać mocy bycia w kinie. Mam nadzieję, że wkrótce wszyscy będziemy mogli iść do kina bez ataków lękowych!
Tak, udało mi się zobaczyć kilka filmów podczas tego okna, w których wydawało się, że jesteśmy zaszczepieni, więc jest to bezpieczne, ale potem z wariantem Omicron, nagle musieliśmy się wycofać.
Więc nawet na małym ekranie, co myślisz o filmie? Ponieważ nie mogłem z nikim o tym porozmawiać, więc jestem podekscytowany!
Gina Gershon w kadrze z Festiwal Rifkina , który pojawi się w kinach i na VOD 28 stycznia 2022 r.Zdjęcie: Kolekcja Everetta
Cóż, cieszę się, że jestem wyjątkiem! Myślałem, że to było świetne. W każdym razie jestem fanem twórczości Woody'ego, ale podobały mi się też hołdy dla klasycznych filmów. I zaczynając od hołdu dla Obywatel Kane … Cóż, jako dziennikarz, to z pewnością był mój osobisty faworyt.
Czy to nie było zabawne? To te klasyczne filmy – których oczywiście też jestem wielkim fanem – ale z akcentem Woody'ego. Kiedy czytam to po raz pierwszy… to znaczy, [Ingmar] Bergman jest moim absolutnym faworytem, Osoba to jeden z moich ulubionych filmów, a żeby móc zagrać go w sposób Woody'ego… To znaczy, daj spokój: to jest jak śnić . [Śmiech.]
Pytam wszystkich, którzy kiedykolwiek pracowali z Woodym, jakie były ich doświadczenia związane z dostaniem swojej roli w filmie. Wiem, że tak naprawdę nie lubi tradycyjnych przesłuchań.
Tak, zdecydowanie nie było to tradycyjne przesłuchanie. Na każdy poziom. Mam na myśli, że tropiłem ludzi, których znam, że czuję, że powinienem już od dawna pracować z Woodym. To tylko jeden z moich ulubionych filmowców, i to już od dłuższego czasu. Jako aktorka to rodzaj marzeń. Dorastałem oglądając jego filmy i… No cóż, powtarzam to, ale to życie marzeniem! Praca z nim i granie dla niego roli w filmie to prawdziwa lista rzeczy do zrobienia. Więc kiedy to wyszło, mój przyjaciel, który również go zna i pracował z nim, powiedział po prostu: Słuchaj, jest ta malusieńka, maleńka część i myślę, że Woody boi się cię o to poprosić, ponieważ jest za mała. Ale od lat mówię, że naprawdę chcę z nim pracować, powinnam z nim pracować, czuję, że dobrze nam się razem pracuje. Więc myślę, zrobię to. [Śmiech.] Ponieważ wiedziałem, że kiedy już o czymś porozmawiamy, w końcu zagram w jego następnym filmie. Miałem po prostu instynkt, poczucie, że dobrze nam będzie współpracować.
Ale robisz to dziwne dwuminutowe spotkanie, z którego jest trochę sławny, i wszyscy mówią: Słuchaj, jest bardzo nieśmiały, nie musisz nic mówić, po prostu upewnia się, że nie jesteś kosmitą. [Śmieje się] Nie wiem, co on robi. Po prostu patrzy na ciebie i mówi, czy wszystko w porządku? I był bardzo miły. Był trochę jak, Och, czy chcesz zachować ten kolor włosów? Co myślisz? Powiedziałem: Świetnie! Mówi: Dobra, do zobaczenia! Ale potem był jak: Masz jakieś pytania? I... przeczytałem tylko jedną stronę. Nie czytałem filmu, po prostu dostałem sceny do tej małej części. Ale wspomniał o jednym z filmów, Ostatni rok w Marienbadzie , którego nigdy nie widziałem, i pomyślałem, że powinienem to obejrzeć, zanim go spotkam. To był tylko instynkt. I oglądałem to.
Więc kiedy powiedział: Masz jakieś pytania? To znaczy, dobrze, możesz już iść. Powiedziałem: Tak, o czym jest ten film? I kontynuowałem tę diatrybę tego, o czym myślałem, że jest ten film. I w końcu zaczął się śmiać i powiedział: OK, dziękuję. Ale w następnym tygodniu… to znaczy, powiedziałem mojej przełożonej, że idę na to spotkanie, ponieważ skończę z prowadzeniem, a ona zadzwoniła i powiedziała: „Po prostu zaoferowali ci prowadzenie”. Uważa, że jesteś do tego idealny! Nie wiedząc, że głównym bohaterem był publicysta, który opowiada o filmach, po prostu kierowałem się instynktem i zadziałało! Nie jest to zbyt ortodoksyjne, ale byłam bardzo zadowolona i… naprawdę pokochałam pracę z nim! Myślałem, że to całkiem uwalniające.
Ciekawe jest to, że rozmawiałem z wieloma moimi przyjaciółmi, którzy z nim pracowali, a doświadczenie każdego jest tak naprawdę tylko odbiciem tego, jak byli wokół niego, ponieważ każdy ma inną odpowiedź. Ale myślałem, że był histeryczny. Słuchaj, codziennie chodziłem na plan i mówiłem: O, jest Woody Allen! Och, jest Vittorio Storaro! Och, spójrz, to Wally Shawn! I byliśmy w San Sebastian. Wiesz co mam na myśli? To było najcudowniejsze lato. Byłem naprawdę zachwycony.
Wiem, że nie grałeś z nim żadnych scen, ale czy udało ci się ponownie połączyć ze swoim byłym? Czerwone dęby współ-gwiazdą Richard Kind na planie?
TAk! Richard i ja wracamy daleko… i nie mogę uwierzyć, że nigdy wcześniej nie był w filmie Woody'ego Allena. Jest doskonały! Kocham go i cieszę się, że tam był. Oboje byliśmy jak dzieci w sklepie ze słodyczami. Czy możesz w to uwierzyć, że tu jesteśmy? To jest fajne!
Chciałem Cię zapytać o inne rzeczy, które robiłeś przez lata, w tym o to, że – nieważne ile razy to oglądam – jestem Nadal zaskoczony, widząc, że się pojawiasz: Ładnie w różowym .
Wciąż byłem na studiach, kiedy to robiłem… albo od razu! [Śmieje się.] Wiem, wiem… Patrzę na swoją twarz i wciąż miałem cały mój dziecięcy tłuszcz. Wiesz, miałam taką okrągłą buzię i nawet nie sądzę, że jeszcze wyskubałam brwi!
A jednak to wciąż charakterystyczna ty. Nawet za pierwszym razem, gdy zobaczyłem to po tym, jak poznałem cię jako aktorkę, byłem jak Gina Gershon!
Tak! Ten film był taki zabawny, ponieważ myślę, że kiedy wszedłem… pomyślałem, dlaczego nie wchodzę w ten film? Bardzo chciałem zacząć pracować, ale tak naprawdę jeszcze nie pracowałem i myślę, że wszystko zostało oddane. Ale jak przez większość mojej kariery, w pewnym momencie po prostu się wepchnąłem i myślę, że dali mi tylko tę małą część.
Jeśli chodzi o wciskanie się w projekty, czy tak właśnie trafiłaś do teledysku do filmu Hello Again zespołu Cars?
Nie, wideo Cars było takie dziwne… Byłem w drodze na finał egzystencjalizmu na Uniwersytecie Nowojorskim, to był śnieżny dzień, a mój przyjaciel reprezentował Cars w tym czasie. Chyba nimi zarządzał? Albo w każdym razie pracować z nimi. Ale miałem jakieś dwie godziny do zabicia, padał śnieg, a oni byli blisko NYU, czyli tam, gdzie zamierzałem być, a on powiedział: Och, po prostu wpadnij! A ja powiedziałem: Och, dobrze! Jestem jak, Och, samochody! Fajny!
Nie miałem pojęcia, że reżyseruje go Andy Warhol. Byłem trochę, Whoa! I wtedy nagle zauważam, że ludzie szepczą, szepczą… a jakiś facet podchodzi i mówi: „Uh, Andy chciałby, żebyś był w filmie”. A ja tylko, jak, Och, uh, ok, mam dwie godziny do zabicia. Ale muszę wyjechać za dwie godziny. A oni są jak: Och, w porządku! I następną rzeczą, którą wiem, jestem w sukience od Stephena Sprouse, a ludzie na mnie krzyczą. Nie Andy, ponieważ zawsze szeptał do swojego asystenta reżysera, a potem mówili: „Wyglądaj złośliwie i seksownie!” A ja jestem jak, wredna oraz seksowny? Pomyślałem, o mój Bóg …
A potem następna rzecz, którą wiem, mówią: Kto ma długi język? A ja pomyślałem: Cóż, w pewnym sensie tak! [Szybko błyska językiem, potwierdzając w ten sposób swoje twierdzenie.] I napisali cześć na moim języku. I to było straszne, bo pomyślałem: O mój Boże, mogę być w scenie z Andym Warholem! To jest takie fajne! Ale kiedy przyszedł, miałam się przywitać językiem, a jak zrobiłam to po raz pierwszy, cała ta ślinka się śliniła i byłam upokorzona! Ale kiedy to się skończyło, pomyślałem: OK, muszę iść! Muszę zdać mój test! I wyszedłem i poszedłem na test na egzystencjalizm. To był dziwny dzień. [Śmiech.]
Tak, ale niewiele osób może powiedzieć, że osobiście otrzymali 15 minut sławy od Andy'ego Warhola.
o której dzisiaj zaczyna się gra raider
Nie wiem, czy zdobyłem z tego 15 minut sławy…
piętnaście sekundy ?
Może dwie sekundy. Za cześć. [Śmiech.]
Kiedy wspomniałem w mediach społecznościowych, że będę z tobą rozmawiać, miałem niezliczoną ilość próśb o projekty, o które mógłbym cię zapytać, ale prawdopodobnie przede wszystkim – być może nieuchronnie – był Showgirls .
O mój Boże. [Śmieje się] Jestem w filmie Woody'ego Allena i chcesz mnie o to zapytać Showgirls ?
Chciałbym skorzystać z tej gamy, jeśli mógłbym. Dodatkowo, daj spokój, pytając Cię o wideo Cars, już udowodniłem, że nie jestem tylko o rzeczach oczywistych.
Powinieneś poczekać, aż książka wyjdzie. Piszę swoje wspomnienia. Ale to takie zabawne. Powiem tak, bo – jak wszystkie te rzeczy – mógłbym o tym rozmawiać przez około pięć godzin, ale to, co jest bardzo ciekawe, czego nauczyłem się przez lata, zwłaszcza z prasy i dziennikarzy… Jak wiecie , gdy Showgirls wyszedł, został zatarty. Wyszedłem z tego całkiem szczęśliwie. Byli dla mnie całkiem mili. Ale nadal mam do czynienia z najbardziej intensywną prasą, z ludźmi mówiącymi: „My nienawidzić ten film! i wszystko. A jednak wszyscy nadal chcą o tym rozmawiać.
Z pewnością stał się kultowym klasykiem.
Prawidłowy? To znaczy, 26 lat później, to tak, tak bardzo wtedy tego nienawidziłeś, dlaczego teraz tak bardzo to kochasz? Więc to była ciekawa lekcja, żeby tak naprawdę nie wierzyć prasie ani temu, co jest napisane, po prostu kierować się własnym instynktem i nikogo nie słuchać. Ponieważ każdy i tak zmienia zdanie. Mam na myśli, że tak naprawdę nie wyrażam tego dobrze..
Nie, rozumiem, co mówisz.
Tak, ale naprawdę muszę to lepiej wyrazić, ponieważ jestem cytowany! [Śmieje się] Muszę to zebrać!
Staram się, aby wszyscy brzmiały dobrze. Obiecuję zrobić to samo dla ciebie.
Ok spoko. [Śmiech.]
Z drugiej strony, jeśli chodzi o uznanie krytyków, chciałem Cię o to zapytać Oprawiony . Wciąż pamiętam wypożyczenie tego na VHS i zdumienie intensywnością filmu. Poza tym jest to jeden z pierwszych filmów, w których Joe Pantoliano naprawdę się dla mnie wyróżniał.
Proszę bardzo. Dlatego WHO był odpowiedzialny za zdobycie tej pracy przez Joey'a Pants?
Odnoszę wrażenie, że to ty, a ponieważ nie znam tej historii, bardzo chciałbym ją usłyszeć.
Obsadzili kogoś – a przynajmniej byli zainteresowani obsadzeniem kogoś – i pamiętam, że widziałem Joeya Pantsa, a on był jak „O mój Boże, jestem do tego idealny, bla bla bla bla bla… I on było idealny do tego! Więc właśnie powiedziałem: Słuchaj, powinieneś zobaczyć tego faceta Joey Pants. Jest przyjacielem. Wiem, że podejmujesz ostateczne decyzje, ale naprawdę musisz się z nim zobaczyć. I oczywiście go widzieli, a reszta to już historia. Ciągle powtarzam, gdzie jest moje 10% od Matryca filmy? [Śmieje się] No cóż. Nie, kocham go. Świetnie się bawiliśmy.
Ale wiesz, to też jest ciekawy film, jeśli chodzi o to, że od razu powiedziano mi, żebym nie robił tego filmu, jak to zrujnuje moją karierę, że nigdy więcej nie będę pracować. Musiałem opuścić moich agentów, ponieważ mieli trudności z reprezentowaniem mnie. Powiedziałem: Wiesz co? Wierzę w ten film, to moja kariera, zamierzam to zrobić. Więc dziękuję i do widzenia. Dosłownie musiałem wyjść. I jestem naprawdę dumny z robienia tego filmu. Nie tylko jest to niesamowity film, ale byłem po prostu dumny, że stanąłem w obronie tego, w co w to wierzyłem, ponieważ pomysł, aby nie robić filmu, ponieważ byłby o lesbijkach, wydawał mi się niedorzeczny, a pomysł zrobienia tego z tą dwójką jako pierwszy -czasowi filmowcy… nie wiem, po prostu instynktownie wiedziałem. Pomyślałem, że ci filmowcy są niesamowici. Robię ten film. To była kolejna lekcja tego, jak jako artysta musisz po prostu słuchać siebie. Nikt nie może ci powiedzieć, co masz robić, a czego nie. Zawsze mam z tym kłopoty. Więc cieszę się, że nie wysłuchałem wszystkich rad udzielonych mi w tej sprawie.
Co pamiętasz z doświadczenia pracy nad Twarz/Wyłącz ? Porozmawiaj o swoich kultowych filmach…
oglądanie meczów piłki nożnej na żywo
Czy to kultowy film?
O tak. A kult cały czas się rozwija.
Co sprawia, że film kultowy jest filmem kultowym? Myślałem, że zarobiłem dużo pieniędzy!
Cóż, tak było, ale nie każdy film, który zarabia dużo pieniędzy, po fakcie utrzymuje wściekłych fanów. Ale ten z pewnością ma go nawet teraz.
Więc trzeba mieć wściekłych fanów, żeby być filmem kultowym? Czy John Woo nie jest komercyjnym facetem?
[Niepewne.] Pozornie? Jestem tylko krytykiem. Tak naprawdę nie wiem na pewno tych rzeczy.
Nie krytykuję, tylko jestem zainteresowany! To jest ciekawe pytanie: co sprawia, że film kultowy jest filmem kultowym?
Masz rację, ponieważ są filmy, które odnoszą sukcesy i stają się klasykami wszechczasów, są też filmy, które są kompletnymi porażkami, które znajdują kultowy fandom, a także filmy odnoszące sukcesy, które znikają z ludzkich radarów i wracają do Zeitgeist z jakiegoś powodu i zaczynają budować wokół nich nowy kult uznania.
Więc uważasz Twarz/Wyłącz jest filmem kultowym?
Zdecydowanie tak. Myślę, że występ Nicolasa Cage'a bardzo mu pomaga na tym froncie, ponieważ jest on w pewnym sensie kultowym aktorem pod wieloma względami.
Myślę, że Nic jest świetny w filmie. A John Woo… O mój Boże, ja po prostu kochany pracować z nim! To znaczy, on naprawdę jest artystą. Ciągle powtarzałem, John, musisz zrobić musical! I on powinnam nakręcić musical, ponieważ sposób, w jaki układa choreografie tych wielkich scen strzelanin, które są robione w jednym ujęciu… [potrząsa głową] Jedyny raz, kiedy musiałem ćwiczyć scenę przez półtora dnia przed kręceniem, miał miejsce w Gracz , ale dzięki temu mogliśmy robić ujęcie za ujęciem za ujęciem. Ale z Johnem Woo ta scena strzelaniny… Jedno ujęcie i scenografia została zniszczona. Wszystko było na żywo, tak jak to robiliśmy, więc było to naprawdę choreograficzne jak taniec.
Wiesz, wspomniałeś Gracz , i nasuwa się pytanie: czy jest jakiś reżyser, z którym jeszcze nie pracujesz, z którym nadal chciałbyś pracować? Ponieważ pracowałeś z legendarną listą pralni.
O mój Boże, tak wielu reżyserów. Nie mogę się doczekać pracy z Wong Kar-waiem. Kocham go i zawsze kocham. I oczywiście Bong [Joon-ho]. Po prostu uwielbiam nazywać go po imieniu. [Śmiech.] Bracia Coen, z którymi nie mogę się doczekać pracy. Paul Thomas Anderson, z którym wciąż umieram z niecierpliwości. Jest wielu reżyserów. Ale miałem okazję pracować z kilkoma naprawdę świetnymi, więc jestem szczęśliwy.
Jak więc pracował z Robertem Altmanem?
[Parska.] Uch, niesamowity ? To kolejna praca, w której… nie miałam pracy. Trochę się w to wpakowałem. Wszystko było już w obsadzie, a ja po prostu powtarzałem, że chcę go poznać i wiem, że umieści mnie w swoim filmie. Ale odkąd wszystko było w obsadzie, spotykałem się z jego producentem i… akurat miałem na sobie bryczesy – wiesz, jak te spodnie do jazdy konnej? Domyślam się, że były wtedy w modzie – a on przeszedł obok. Tak naprawdę nakręciłem tylko jeden film, który uważałem za naprawdę dobry, a był to film Johna Saylesa Miasto Nadziei . Więc przeszedł obok biura, które było otwarte i jakby zajrzał do środka, a potem jakby się cofnął i powiedział: Czy jeździsz konno? A ja powiedziałem: Nie, ale gram w nie. Nie zdając sobie sprawy, że był wielkim facetem od wyścigów konnych.
Więc przyszedł i rozmawialiśmy o dżokejach, wyścigach konnych i innych rzeczach, a potem w końcu powiedział: Kim jesteś? Co Ty tutaj robisz? [Śmiech.] Cóż, właściwie jestem aktorką i chcę być w twoim filmie, ale wiem, że ten jest cały w obsadzie. A on powiedział: Czy kiedykolwiek coś zrobiłeś? Powiedziałem: Cóż, właśnie zrobiłem ten film Miasto Nadziei . Powiedział: Czy umiesz improwizować? Powiedziałem, tak! Powiedział: Świetnie! Dlaczego nie zajmiesz dwóch tygodni, a to są tygodnie, w których będziesz pracować… Powiedziałem: Czekaj, czekaj, czekaj… Kim będę grać? Powiedział, nie wiem. Po prostu to wymyślimy! Więc wymyśliliśmy to razem. To było takie zabawne. i kochany pracując z nim. To było naprawdę cudowne.
Wiem, że ty i Denis Leary pracowali razem więcej niż raz, ale jak ty i on po raz pierwszy się zetknęliście?
Denis i ja zostaliśmy naprawdę dobrymi przyjaciółmi dzięki Tedowi Demme'owi. Nieżyjący już, wielki Ted Demme. Wiesz, był bardzo blisko z Tedem, a kiedy Ted umarł, ja byłam bardzo blisko z Tedem i [jego żoną] Amandą i naprawdę związaliśmy się w tym czasie. To wspaniały facet. Uwielbiam z nim pracować. Minęło zbyt długo. Musimy znowu razem pracować i to wkrótce.
Twój Uratuj mnie łuk był szczególnie przyjemny.
[Śmiech.] To znaczy, myślę, że z Denisem… Wiesz, on cały czas pracuje i myślę, że ja wtedy pracowałem więcej, więc to było jak, jak się widzimy? A on był jak „Chodź i zrób przedstawienie!” Więc robiliśmy scenę, a potem między scenami po prostu… [Mimes rozmawiający milę na minutę.] A potem było jak, tak, tak, dojdziemy do sceny… I wtedy zrobiliśmy zrób następną scenę, a potem wróciliśmy i po prostu znowu zaczęliśmy rozmawiać. To był jedyny sposób, żeby go zobaczyć i spędzać czas: pracować razem! Ale jest fantastyczny, naprawdę wspaniały człowiek.
Ostatnio dużo pracowałeś w telewizji, głównie ostatnio Nowy Amsterdam …
Czekaj, dlaczego nie mówimy więcej o filmie Woody'ego Allena?
Zdecydowanie możemy o tym więcej porozmawiać. Przykro mi, mam historię, że dużo podskakuję i zaglądam do starych katalogów ludzi.
To znaczy, fajnie, że chcesz o tym wszystkim porozmawiać, ale… [macha rękami] Dobra, prowadzisz wywiad. Nie będę dyktować. Przepraszam.
Z radością wrócę do rozmowy o filmie, bo na pewno nie staram się go ignorować. Jak powiedziałem, naprawdę mi się podobało! I chciałem cię zapytać o doświadczenie pracy z Wallace'em Shawnem, ponieważ wiem, że pracowałeś z nim też po raz pierwszy.
Chodzi mi o to, że chcesz go cały czas przytulać i całować. [Śmieje się] On jest taki uroczy, wiesz? I jest takim cudownym, wnikliwym, taktownym człowiekiem. I myślę, że po prostu myślał: Co ja tu robię? Tak naprawdę nie postrzega siebie jako aktora, co czyni go jeszcze bardziej czarującym. Jest po prostu uroczy. Uwielbiałem go oglądać w fotelu do makijażu. Tak zaczynaliśmy nasze dni i było naprawdę fajnie. Jest po prostu cudownym człowiekiem. Mam na myśli, czego nie lubić? Wszyscy go kochają. Jak możesz nie kochaj go?
Tak, Rozmawiałem z nim kilka lat temu , kiedy robił łuk gościnny Młody Sheldon , a mimo całej pracy, jaką wykonuje w telewizji, okazuje się, że tak naprawdę nigdy nie miał telewizora!
Wierzę w to. Po prostu lubi pracować, a mimo to zawsze jest zdumiony, kiedy pracuje. Jest taki skromny i… nie wiem, za każdym razem, gdy go widzę, stwierdzam, że uśmiecham się, zanim sobie to uświadomię, nawet o tym nie myśląc.
Jest zdecydowanie skromny. Wydaje się zdezorientowany, że ludzie rozpoznają go za takie rzeczy jak bezradny lub cokolwiek.
Myślę, że jest zaskoczony, że w ogóle pracuje jako aktor! Naprawdę postrzega siebie jako pisarza, ale oni trzymają wynajmowanie ja! [Śmieje się] Nie do końca rozumie, jaki jest wspaniały. Co jest częścią jego uroku i dlaczego jest tak wspaniały jak on. I nie jest to akt pokory. Myślę, że on naprawdę myśli, czym jestem? robić tutaj?
Więc przed chwilą mówiłem o tym, jak pracowałeś Nowy Amsterdam ostatnio, ale ty też byłeś Riverdale , a nawet musisz przekazać swoją wewnętrzną Melanię Trump na Dobra walka .
Tak, od jakiegoś czasu robię Melanię, dzięki Adamowi McKay, którego wszyscy znamy i kochamy. Pamiętam, kiedy Sarah Palin była pierwsza na scenie, był jak „Zacznijmy robić Sarah Palin dla Funny or Die! Więc zrobiliśmy kilka razem, a potem, kiedy zacząłem mierzyć Melanię, zadzwoniłem do niego i powiedziałem: „Stary, powinniśmy teraz robić Melanię”. Powinniśmy zacząć teraz, zanim wybuchnie. Więc zrobiłem z nim kilka, zrobiłem ją z Jimmym Fallonem i kilkoma innymi rzeczami, i miałem to robić w produkcji, która niestety została odwołana podczas COVID.
Ale wiesz, robienie jej z nią było interesujące i zabawne, ponieważ było to takie śmieszne, aż nagle przestało być śmieszne i zaczęło się to trochę przerażać i zaczęło mnie naprawdę przygnębiać i smucić. I nagle pomyślałem, że nie chcę już tego robić. Myślę, że kiedy rzeczywistość wszystkiego uderzyła wszystkich, byłam jak „Wow… nie wiem, to przybrało obrót w mojej głowie i to nie było zabawne. Przez jakiś czas miałam nawet konto Melania na Instagramie: Melania Speaks, gdzie po prostu wymyślałam różne rzeczy. To było ciekawe i zabawne, ale po pewnym czasie zaczęło mnie to denerwować. Kiedy stało się to zbyt realne.
Czy masz ulubiony projekt, nad którym pracowałeś przez lata, który nie zyskał miłości, na jaką zasługiwał?
O mój Boże, tak wielu. Który te ? [Śmiech.] Wiesz, dawno temu zrobiłem film, który naprawdę kochałem, nazwany Poluj na Rock ‘n’ Roll . Oparta była na prawdziwej historii punkrockowej piosenkarki, która – zbliżając się do czterdziestki – nie do końca jej się udało. Była także tatuatorką. I po prostu pomyślałem, ogólnie rzecz biorąc, co robisz, jeśli jesteś pisarzem, aktorem lub artystą w jakikolwiek sposób i nie udało ci się? To moment zainteresowania. Czy pracujesz dalej, bo kochasz to, co robisz? Albo w którym momencie przestajesz to robić i stajesz się dorosły czy coś takiego?
Nie wiem, po prostu to uwielbiałem. I po prostu znowu zaczęłam śpiewać, bo robiłam Kabaret Na broadwayu. Kiedyś byłam dziewczyną śpiewającą i tańczącą, a potem Sam Mendes poprosił mnie, żebym to zrobił Kabaret , i powiedział: Nie martw się, naprawdę nie musisz umieć śpiewać, a wiem, że umiesz tańczyć, możemy to rozłożyć… A kiedy zacząłem śpiewać, zdałem sobie sprawę, że to wszystko, co robiłem. I z tego [reżyser] Alex Steyermark powiedział: Wiem, że potrafisz śpiewać, myślę, że powinieneś zagrać tę rolę. A on nie wiedział, że ja też grałem na gitarze. Więc znowu zacząłem grać. A Joan Jett nauczyła mnie grać na gitarze elektrycznej i… jestem pewien, że to bardzo zaszczytna publikacja, więc nie mogę powiedzieć dokładnie, co mi powiedziała…
Nie, proszę powiedz dokładnie co powiedziała. Pozwolą na to. i obietnica Ty.
jaka jest nagroda za zdobycie głosu
[Śmieje się] Nie, nie, nie mogę! Ale robienie tego filmu… Po prostu na nowo rozpaliło moją miłość do muzyki, grania, pisania i występów. To wszystko z tego się wywodziło. Ale myślę też, że to naprawdę słodki, fajny film, którego dystrybutorzy… Nie rozpowszechniali. Tak dzieje się z wieloma niesamowitymi filmami niezależnymi: po prostu nigdy ich nie oglądają. A ten… nie wiem, dlaczego nie ma go na iTunes. Próbowałem go znaleźć pewnego dnia i nawet nie jestem pewien, gdzie go znaleźć. Naprawdę to kocham!
Wiesz, niektóre z moich projektów, które kocham, są niedostępne. Na przykład, właśnie wystąpiłam w hotelu Carlyle, który oczywiście nie jest pokazywany w telewizji ani w filmie, ale naprawdę mi się to podobało. Kiedy to zrobiłem W poszukiwaniu Cleo i zrobiłem ten album, a potem wykonałem ten występ, który doprowadził do mojej książki, Jak znalazłem swoją cipkę i straciłem rozum? … To było z tego przedstawienia. A hotel Carlyle zrobiłem Dzikie kobiety nie mają bluesa , które… Wiesz, nie możesz ich zobaczyć, bo to spektakle teatralne. Ale jeśli chodzi o film, zdecydowanie powiedziałbym Poluj na Rock ‘n’ Roll . Chciałbym tylko, żeby nie było tak trudno znaleźć.
Niestety Gina ma rację: film nie jest obecnie nigdzie przesyłany strumieniowo. To powiedziawszy, ktoś przesłał całą ścieżkę dźwiękową na YouTube, więc przynajmniej możesz cieszyć się muzyką! – I.
Ostatnie pytanie i tylko dlatego, że zrobiłem ustną historię serii, ale… co pamiętasz z doświadczenia pracy nad Gliniany rock ?
[Długa pauza.] Cóż, pamiętam, że szedłem dalej. Dlaczego w tym nie śpiewam? [Śmieje się] Po prostu naprawdę chciałem śpiewać! I pamiętam, że Steven Bochco był tak wspaniałym pisarzem, ale pierwszy raz spotkałem się z sytuacją, w której trzeba było każdy … pojedynczy … słowo . Na przykład, jeśli jest napisane, to jest, a ja mówię: to, oni są jak, to musi być „jest”. Byłem jak, och, interesujący! Więc to był pierwszy raz, kiedy to spotkałem, co naprawdę uważałem za całkiem fajne. Przeważnie byłem po prostu zirytowany, że nie śpiewam. Ale było fajnie. Chyba. Czy zostałem w tym zabity? Nie pamiętam.
Wiesz, minęło trochę czasu, odkąd sam to oglądałem. Ale nazywało się to „Buntem kokainowym”, więc… może? Muszę potwierdzić.
Tak, po prostu nie pamiętam. Ale cieszyłem się, że tam byłem. Zawsze chętnie pracuję w ciekawych kawałkach. Ale jeśli chodzi o muzykę i musicale, zawsze jestem bardzo podekscytowany. Chcę tylko śpiewać i dobrze się bawić.
I grać na harfie żydowskiej?
Cóż, przekonałem Wachowskich, żeby pozwolili mi to zrobić… [Naśladuje brzęk harfy żydowskiej.] …kiedy byłem w więzieniu w Oprawiony . Ale poza tym nigdy nie grałem w to dla żadnej postaci. Uwierz mi, zawsze naciskam. Nie sądzisz, że powinna tu grać na harfie żydowskiej? [Śmiech.]
Dobrze, Widziałem twoją stronę Discogs , więc wiem, że masz kilka prawdziwych kredytów za granie.
Naprawdę mam naprawdę imponujące zasługi za grę na harfie żydowskiej!
Tak, masz! Rufus Wainwright, Siostry Nożycowe, Herbie Hancock…
Herbie Hancock! Czy możesz sobie wyobrazić? To znaczy, tak naprawdę było z Paulem Simonem. Herbie właśnie to produkował. Ale Christian McBride, z którym dużo się bawię, to… to znaczy, cześć! I musiałem być pierwszym solistą żydowskiej harfy w Carnegie Hall, kiedy Sting poprosił mnie o zagranie z tą wielką orkiestrą na koncercie Rainforest Fund.
To nie jest złe.
Mam na myśli, w końcu, trochę szacunku dla mojej żydowskiej harfy! [Śmieje się] Wszyscy bardzo poważnie pytali we wszystkich wywiadach, więc co? jest ten instrument, na którym grasz? To było histeryczne. Ale to było zabawne. I to zrobiłbym fajnie byłoby znaleźć postać, na której mógłbym naprawdę zagrać na mojej żydowskiej harfie, ale… to coś w rodzaju specyficznej rzeczy! [Śmiech.]
Festiwal Rifkina zostanie wydany w kinach i na VOD w piątek, 28 stycznia 2022.
Will Harris ( @NonStopPop ) ma długą historię przeprowadzania długich wywiadów z przypadkowymi postaciami popkultury dla A.V. Club, Vulture i wiele innych punktów sprzedaży, w tym Variety. Obecnie pracuje nad książką z Davidem Zuckerem, Jimem Abrahamsem i Jerrym Zuckerem. (I nie nazywaj go Shirley.)