Sześćdziesiąt lat po samobójczej śmierci Ernesta Hemingwaya, frazesy o amerykańskiej ikonie literackiej pozostają łatwe do odrzucenia. Hemingway, autor m.in. powieści Słońce też wstaje , Pożegnanie z bronią , i Komu bije dzwon kultywował i kurował te stereotypy dotyczące jego służby wojennej, umiejętności łowieckich i wędkarskich oraz relacji z niezliczonymi kobietami, wykorzystując je do budowania hipermaskularnego obrazu, który utknął w naszym publicznym rozumieniu jego pracy.
Wszystkie te postawy macho, które wyolbrzymiał dla własnego efektu i które świat był szczęśliwy, że to robił, myślę, że była to dla niego rodzaj maski ochronnej, Ken Burns, współreżyser filmu dokumentalnego z Lynn Novick Hemingway , powiedział .
W swojej najnowszej współpracy, którą zaczęli badać 25 lat temu i której ukończenie zajęło sześć i pół roku, Burns i Novick pracowali nad usunięciem tych warstw hańby i mitologii, aby ujawnić obawy, słabości i wątpliwości Hemingwaya. Współreżyserzy rozmawiali z em w osobnych wywiadach telefonicznych o ich trzyczęściowej, sześciogodzinnej serii Hemingway, teraz przesyłane strumieniowo w PBS i Filmy dokumentalne PBS Prime Video Channel .
: Czy masz pierwsze wspomnienie odkrycia twórczości Hemingwaya?
czy yellowstone ma sezon 4?
Ken Burns: Nie jestem pewien, czy posunąłbym się tak daleko, żebym był ważny na poziomie osobistym, ale z pewnością pamiętam [byłem] 14- lub 15-letnim dzieckiem, które czytało The Killers i był po prostu oszołomiony, ponieważ tak było przerażający i szokujący, a język był trudny, a jednak nic się nie wydarzyło. Chodziło o niewypowiedziane rzeczy, które miały się wydarzyć, i był to inny rodzaj opowiadania historii. Oczywiście później w liceum musiałem czytać Stary człowiek i morze , a potem dogonił większość innych powieści. Już we wczesnych latach 80-tych odkryłem, że rozmawiamy o Hemingwayu jako temacie, i znalazłem notatkę o projektach w przyszłości do rozważenia po Wojna domowa było zrobione: zrób Baseball , następnie Hemingway . I inne rzeczy stanęły na przeszkodzie, ale Lynn wróciła w 1989 roku i ponownie o tym wspomniała w połowie lat 90-tych.
To zawsze było ważne i myślę, że zawsze wiedziałem, że istnieje ogromna i w pewnym sensie ograniczająca mitologia o nim, która stanęła między nami a tym, kim naprawdę mógł być. Chociaż elementy mitologii, elementy zasadnicze, były prawdziwe: był przyrodnikiem, był rybakiem dalekomorskim, był myśliwym na grubego zwierza, był awanturnikiem, był człowiekiem w mieście, był kochankiem. . Wszystkie te postawy macho, które wyolbrzymiał dla własnego efektu i z których świat był szczęśliwy, myślę, że była to dla niego rodzaj maski ochronnej przed zranieniem, przed lękami przed samobójstwem i szaleństwem, które nawiedziły jego rodzinę, o odrzuceniu przez pielęgniarkę Agnes, o PTSD, o tym wszystkim. Myślę, że skrywało to znacznie bardziej interesującą wrażliwość i empatię, które zdradzają tę macho mizoginistyczną rzecz. On jest tymi rzeczami, a jednocześnie może być niezwykle spostrzegawczy i obiektywny, tak bardzo, jak tylko może, w opowieściach takich jak Hills Like White Elephants i Up in Michigan, gdzie naprawdę przyjmuje kobiecą perspektywę, aby [ powieściopisarz i Hemingway osoba udzielająca wywiadu] Edna O'Brien jest zachwycona i tak naprawdę zasadniczo krytykuje wizerunek, jakim się stał lub jakim stanie się w oczach opinii publicznej.
Lynn Novick: Po raz pierwszy spotkałem Hemingwaya w gimnazjum Stary człowiek i morze co wydawało mi się bardzo nudne. Po prostu w ogóle tego nie rozumiałem. … Nic się nie stało z tym staruszkiem i łodzią. Naprawdę nie doceniałem potęgi tej historii jako 12 czy 13 latka. A ja nie odebrałem żadnego innego Hemingwaya aż do liceum, a my to zrobiliśmy Słońce też wstaje w 11 klasie angielskiego i doskonale to pamiętam. Wiele książek o karierze akademickiej, które przeczytałem, nie pamiętam dobrze, ale tę pamiętam. Myślę, że to była siła opowieści, sposób, w jaki została opowiedziana, środowisko, w którym się ona rozegrała, postacie po prostu wyskoczyły ze strony tak żywo. A także rodzaj tajemnicy wokół tego. To było dla mnie tak obce, świat, w którym się znajdowali, rzeczy, o których myśleli, co robili. To wszystko było bardzo egzotyczne, jak mówi w filmie Edna O'Brien. Byłem też bardzo zaskoczony antysemityzmem i nie bardzo wiedziałem, co o tym myśleć. To była cała skomplikowana mieszanka rzeczy. Ale przede wszystkim uwielbiam tę książkę iw rezultacie stałem się nieco zafascynowany osobą Hemingwaya.
[To, co zainspirowało film dokumentalny 25 lat temu, to] moja przypadkowa podróż do Key West, nie szczególnie z Hemingwayem, po prostu pojechałem tam na wakacje, kiedy miałem 30 lat i pojechałem do jego domu i zobaczyłem pracownię: sposób była wystawiona, maszyna do pisania i jego książki. Wiem teraz, że jest wiele innych jego artefaktów, które są w innych miejscach, ale stojąc w miejscu, w którym stał, czułem jakąś obecność, połączenie lub objawienie, coś. W głębi duszy pracowałem wtedy z Kenem Burnsem i Geoffem Wardem nad naszym Baseball Wiem, że wspólnie szukaliśmy kultowych amerykańskich tematów do zbadania, aw 1993 lub 1994 roku Hemingway wydawał się z pewnością pasować do tego rachunku. Ale dla mnie był to pomysł zbadania życia artysty, który był tak wpływowy, który prowadził to ogromne życie i stworzył niezatarte dzieła sztuki: Jak to wszystko do siebie pasuje? Sposób, w jaki zacierał granice między swoim życiem osobistym a rzeczami, których doświadczył i tym, co włożył w swoją fikcję, wydał mi się naprawdę fascynujący. Wiedziałem więc, że gdybyśmy mieli się z nim zmierzyć, zbadalibyśmy coś większego niż po prostu życie jednego człowieka.
Czy podczas tworzenia filmu dokumentalnego było coś, co połączyło dla ciebie coś w naszej amerykańskiej historii, o XX wieku, o tym, przez co przeżył?
Lynn Novick: Trudno wybrać tylko jedną rzecz. Powiedziałbym, że I wojna światowa jest dla mnie trochę niejasna. Tak naprawdę nigdy nie uczyłem się tego w szkole. … To wydarzenie amerykańskie, ale największy wpływ odczuwa się w Europie. Na końcu Ameryka była tego częścią, więc poezja, literatura, sztuka, wpływ kulturowy i psychiczne skutki I wojny światowej były dla mnie tylko abstrakcjami, dopóki naprawdę nie zacząłem pracować nad tym projektem. Mimo że badałem to już wcześniej, ludzką skalę i ludzki koszt tego, co się wydarzyło, i epicką skalę tego, co się wydarzyło, i sposób, w jaki obaliło to pojęcie spokoju, jak mówi Tim O'Brien w naszym filmie o Wietnamie. Między Wietnamem a I wojną światową istnieje bezpośrednia linia prowadząca do utraty wiary w systemy, starszych, instytucje, wojsko, politykę, wszystko to z powodu rzezi I wojny światowej. oczami Hemingwaya, zarówno z własnego doświadczenia, jak i tego, jak o tym pisał, było naprawdę głębokie. Jest wiele innych rzeczy, ale I wojna światowa zdecydowanie wyskakuje dla mnie.
Podczas oglądania tego, co było dla mnie naprawdę trudne, było pogodzenie się z Hemingwayem jako osobą, która naprawdę starannie pisała o mizoginii, która również okazała się takim mizoginem. Trudno było to zrozumieć i zrównoważyć. Myślisz, że możemy?
Ken Burns: Myślę, że tak właśnie jest i dotyczy nas wszystkich, ale nie pisane tak szeroko i tak oburzająco jak w przypadku Hemingwaya i innych. Jesteśmy w stanie dostrzec własne słabości i własne rzeczy i myślę, że jest to nierozwiązywalne. Myślę, że nie robisz tego, jeśli jesteś kimś, kto musi być czarny lub biały - z Hemingwayem nie można sobie poradzić. Albo musisz zignorować wszystkie naganne zachowania i całym sercem podpisać się pod mitem, albo musisz go wyrzucić, a my zasugerowaliśmy, że jest inne miejsce.
Oto ten macho, który był również bardzo zainteresowany płynnością płci, to było 100 lat wcześniej, aby kultura mogła o tym mówić. Oto człowiek, który potrafił być okrutny, ale także niewiarygodnie życzliwy. Człowieka, którego dary go zawiodły i który pisał do końca, jeśli tak myślisz Ogród Edenu lub Prawda od pierwszego światła i Uczta ruchoma są wspaniałe, co robię. To zagadka, jest tak cudowna i myślę, że jest to pomocne dla nas szczególnie dzisiaj, kiedy żyjemy w binarnym świecie jedynek i zer, dobra i zła oraz powierzchownej kultury medialnej, aby móc powiedzieć: musimy dużo tolerować, bo jeśli już, to pisanie jest po prostu spektakularne. Mieliśmy wirtualne spotkania z Hemingway'em, dziewięć z nich i były naprawdę bardzo popularne, tysiące ludzi. Bylibyśmy to Lynn i ja, moderator i może kilka osób, które brały udział w filmie, albo naukowcy, albo jedno i drugie, i rozmawialiśmy na różne tematy: dzieciństwo, dziennikarstwo, celebryta, przyroda, Floryda i Kuba, morze, biografia, płeć i tożsamość, i tak dalej. Jesteśmy w środku tej naprawdę intensywnej dyskusji - nawet nie kłótni, tylko dyskusja o nim - i przeszliśmy do tego cudownego drugiego safari w Afryce, gdzie on i Mary, jak powiedział, wypracowali wszystko, czyli Ty bądź moją dziewczyną, mówi do niego, a ja będę twoim chłopcem. Mówi szczerze o rzeczach, z którymi ludzie nie mogli sobie wtedy wtedy nawet poradzić. Uważam to za bardzo interesujące. Myślę, że to najbardziej skomplikowany film, jaki zrobiliśmy w pewnym sensie. Wojna w Wietnamie ma swoją złożoność, Wojna domowa ma swoją złożoność, ciężko jest robić filmy o muzyce Jazz i Muzyka country , ale ta biografia jest bardzo interesująca.
Lynn Novick: Myślę, że możemy to zrozumieć, nie jestem pewien, czy potrafimy to zrównoważyć. To po prostu okropne. … W niektórych przypadkach pisał naprawdę pięknie o tym, co się dzieje, gdy mężczyźni zachowują się w ten sposób w stosunku do kobiet, a nawet o tym, jak to jest z kobietami. Mógł patrzeć z zewnątrz do środka lub mógł sobie wyobrazić, jak to jest być kobietą zmuszoną do aborcji lub kobietą, która jest zmuszana do uprawiania z kimś seksu, kiedy nie jesteś na to całkiem gotowa. Ale nadal zachowywał się okropnie.
Ale rozpoznaję również jego czasy - to w żadnym wypadku nie jest wymówka - ale prawdą jest, że zdaje się rozumieć to, co teraz nazwalibyśmy toksyczną męskością z męskiego punktu widzenia. W innych jego pracach są historie, których nie uwzględniliśmy, a które jeszcze bardziej to zgłębiają i jak ostatecznie tragiczne jest to również dla mężczyzny. Więc może to zobaczyć z wielu różnych punktów widzenia, ale nadal zachowywał się tak, jak zachowywałby się hipermaskularny mężczyzna. To jest całkowicie niedopuszczalne, bez względu na ramy czasowe, w których żyjesz.
Pracowaliście razem nad tymi dokumentami, które dotyczą szerokich koncepcji i szerokich obszarów historii Ameryki: Baseball , Zakaz . Czym różni się robienie filmu dokumentalnego o pojedynczej osobie?
Ken Burns: To było trudne. Po raz pierwszy [Lynn Novick] i ja wymieniliśmy napisy reżyserskie przy filmie o Franku Lloydzie Wrightie, który ma to niewiarygodnie tabloidowe życie osobiste. I zapewne, podobnie jak na piśmie Hemingway, jest największym amerykańskim architektem i mieliśmy do czynienia z jego nieprzyjemnymi aspektami. Zrobiliśmy Marka Twaina, który jest bohaterem Hemingwaya. Hemingway uważał, że cała literatura amerykańska zaczyna się od Hucka Finna. Zgadzam się z nim. … Więc tak, już wcześniej zajmowaliśmy się złożonością.
zobacz, jak grinch ukradł święta
Lynn Novick: Pracowaliśmy razem Frank Lloyd Wright , i faktycznie są tam pewne podobieństwa i pewne różnice. Myślę, że ta konkretna historia i jego życie dają nam wgląd w coś więcej niż tylko jego życie. Jego życie oznacza coś głębszego, zarówno dobrego, jak i złego w naszej historii, naszej kulturze itp. Wchodząc w to, w pewnym sensie wiesz, że będziesz patrzeć na kultowe amerykańskie życie, które ujawni wiele o Ameryce. sam kondycja ludzka, ponieważ dotknął, żył w tym amerykańskim stuleciu. Zmarł stosunkowo młodo, ale czasy, w których żył i wydarzenia, których był częścią i których był świadkiem, to jedne z najważniejszych wydarzeń XX wieku. Więc dzięki niemu zrozumiemy tak wiele rzeczy o tym, co wydarzyło się w tamtym okresie. Więc dzięki jego historii była to naprawdę wspaniała okazja do zbadania tego skrawka historii, który musimy zrozumieć.
Wchodząc w to, w pewnym sensie wiesz, że będziesz patrzeć na kultowe amerykańskie życie, które ujawni wiele o Ameryce, nie mówiąc już o kondycji ludzkiej. [Hemingway] wzruszył się, żył w tym amerykańskim stuleciu.
Przeczytałem artykuł Łupek ostatnio twierdzili, że Hemingway, w porównaniu z Williamem Faulknerem czy F. Scottem Fitzgeraldem, nie ma takiego samego wpływu. Że eksperymenty Faulknera z formą miały większy wpływ, i Wielki Gatsby to największa powieść amerykańska. Co powiesz ludziom, którzy nazwaliby Hemingwaya nieistotnym?
Ken Burns: Nie zgadzam się. Nie jestem pewien, czy chcę temu przeciwdziałać. Ta osoba ma prawo - przeczytałem ten artykuł i pomyślałem: Och, zupełnie się z tym nie zgadzam. Myślę, że Fitzgerald jest świetny, uwielbiam Faulknera. Ale nikt nie osiągnął takiego poziomu, jak Hemingway. … Z pewnością można wygłosić tego rodzaju poważną dyskusję na temat względów formalnych. Faulkner jest trudny. Fitzgerald jest gdzieś pomiędzy Hemingwayem, łatwo - jak powiedział nasz naukowiec w naszym filmie, Stephen Cushman, odważył się udawać prostotę z powodu oszczędności pisma, które każdy może przeczytać. Był czas, kiedy ktoś przeczytał powieść, napisaną przez Hemingwaya. Ludzie, którzy nie czytali, czytali powieść Hemingwaya.
Ta trójka reprezentuje trzech wielkich pisarzy literatury amerykańskiej i nie powiem, że jeden jest ważniejszy od drugiego, ale myślę, że Hemingway - złożoność tej historii, podstępy tragedii, demony, które go opanowały, szaleństwo w rodzinie, zespół stresu pourazowego, podejrzliwość o związki po opuszczeniu jej przez pielęgniarkę, skomplikowane składki i urazy matki, skomplikowane składki i urazy ojca. Jego własne kontuzje, alkoholizm, samoleczenie - po prostu nie możesz tego kupić w jednej rzeczy.
rupaul sezon 5 odcinek 1 oglądaj online
Może ludzie wypadają z mody i tego nie uczą. Może reputacja mizoginii lub antysemityzmu lub częste używanie słowa n w jego pismach wystarczy, aby odstraszyć ludzi. Nie jestem pewien, czy Hemingway nie jest nadal bardziej czytany niż Fitzgerald czy Faulkner - z pewnością Faulkner, który jest trudny i wymaga niezwykłej ilości energii. Jest fantastyczny, jest wspaniały. Ale myślę, że w całej amerykańskiej literaturze przerobił opowiadanie i powieść, a do pewnego stopnia nawet literaturę faktu, i wszyscy na to reagują. Każdy ma prawo do swoich argumentów, po prostu go przeczytałem i poszedłem. Nie zgadzam się z tym.
Lynn Novick: Nie sądzę, żeby to był konkurs, w którym jest czterech lub pięciu pisarzy i tylko jeden z nich jest ważny. Lubię myśleć, że mamy teraz - miejmy nadzieję, i wydaje się, że tak jest - szersze spojrzenie na to, kogo należy czytać i czyje głosy należy wysłuchać oraz jakie historie opowiadać, a to oznacza nie tylko białych mężczyzn którzy mają pewien stopień przywilejów. Teraz w pewnym sensie analizujemy między tymi konkretnymi białymi mężczyznami o pewnym stopniu uprzywilejowania, których głos jest najważniejszy, którzy zasługują na to, by im o tym powiedzieć. Hemingway był częścią tej rozmowy, ponieważ bardzo dbał o swoje miejsce w panteonie cytatów. Był bardzo konkurencyjny i lekceważący wobec innych pisarzy - niektóre z jego najmniej pociągających cech. Więc w pewnym sensie karmi się tym sposobem, w jaki czasami się zachowuje. Dla mnie kocham Fitzgeralda. Fascynuje mnie związek między Fitzgeraldem i Hemingwayem. Uwielbiam Faulknera. Wszystkie są interesujące. Nie chcę umieszczać ich w jakiejś rangi dla siebie.
Mówiąc za siebie, jestem irańsko-Amerykanką, a Hemingway był jednym z moich pierwszych ulubionych. Ale rozumiem pragnienie, aby ludzie musieli czytać autorów, których doświadczenie jest z nimi bardziej zbliżone. Jestem za rozszerzeniem kanonu. Widziałem, skąd pochodzi argument.
Ken Burns: W naszym filmie zrobiliśmy wszystko, co w naszej mocy, aby pokazać, jak bardzo jest Amerykaninem, ale jego atrakcyjność jest międzynarodowa. Mieliśmy wywiad w naszym Wojna w Wietnamie kobieta, a następnie nastolatka, która wyjechała z ówczesnego Wietnamu Północnego, aby naprawić Szlak Ho Chi Minha, jedną z najniebezpieczniejszych prac, jakie można było wykonać, i nosiła ze sobą Komu bije dzwon i czuła, że przeżyła dzięki Hemingwayowi. Więc to jest dookoła. I myślę, że wszyscy jesteście za rozszerzeniem kanonu i całkowicie się z tym zgadzam, ale nie sądzę, że artykuł Slate to robił. Dlaczego zrobili Hemingwaya, skoro mogli zrobić dwóch innych białych? To nie rozszerza kanonu. To jest to, co chcemy zrobić. To jest to, co chcę zrobić. I dlatego trzymamy nogi przy ogniu i nie przebaczamy, nie pozwalamy mu odejść ani nie pozwalamy na odkupienie go za złe rzeczy.
Myślisz, że Hemingway zmienił sposób, w jaki mówimy, piszemy o traumie?
Ken Burns: To naprawdę wspaniałe pytanie. … Ciekawsze jest, gdy zdasz sobie sprawę, że jest to osoba, której skumulowane doświadczenie dobrze zna fakt, że nikt z nas nie wyjdzie stąd żywy. Kiedy weźmiesz opowiadanie, takie jak Indian Camp, który jest jak jeden z największych klejnotów wszechczasów, z tym okropnym cięciem cesarskim i samobójstwem męża, otwarciem nożem i zszyciem żyłką, i potem ta spokojna zaduma w drodze powrotnej, zasypująca ojca pytaniami o samobójstwo, mężczyzn i kobiety i tym podobne. A potem jest pewien, że nie umrze, co oczywiście oznacza, że wie, że umrze, ale w tej chwili Hemingway mówi - ponieważ nie ma innej chwili poza tą chwilą - możemy powstrzymać traumy z przeszłości które próbują nas spowolnić, nadciągające nas demony i obawy o przyszłość. Jesteśmy uwięzieni w tych dwóch nieistniejących czasach. To dopiero teraz. I to jest jego świetne dzieło, jest egzystencjalne.
Później pisze historię zatytułowaną Up in Michigan o brutalnym facecie, który w zasadzie po prostu umawia się na randki. Ona mówi nie, a on nie słucha. To z jej punktu widzenia. Czy próbował odpokutować? Czy pisał z doświadczenia, które miał i widząc to z kobiecego punktu widzenia? To po prostu spektakularne. Chyba nie odpowiedziałem na twoje pytanie. Ale myślę, że był skłonny spojrzeć na śmierć i otchłań, i zrobił to w świecie przyrody, którego był bystrym i spektakularnym obserwatorem. Był świetnym badaczem natury ludzkiej, zwłaszcza tego, jak mężczyźni i kobiety się dogadują lub nie.
Lynn Novick: Tak, rozumiem… Myślę, że częścią odpowiedzi na I wojnę światową i traumy I wojny światowej jest rodzaj fragmentacji, odłączenia, w pewnym sensie rozłączenia w psychice. kilka jego prac. Niektóre prace są w naszym filmie, inne nie, ale… sam tego doświadczył, rozmawiał z ludźmi, badał to, rozumie psychologicznie, przez co przechodzą ludzie, którzy doświadczyli traumy, i przedstawia to. Jego styl doskonale do tego pasuje. Jest to temat, którym wszyscy powinniśmy się interesować i którego powinniśmy być świadomi, ponieważ trauma zawsze istnieje w ludzkiej kondycji. Nie sądzę, byś znalazł to, powiedzmy, Fitzgerald per se, ale to nie ma znaczenia. To jest inne. Jego liryzm i portretowanie różnych aspektów amerykańskiego społeczeństwa nie koncentrują się na traumie. Ale Hemingway, zgadzam się.
Po prostu myślę, że wszyscy - Hemingway, Fitzgerald, Faulkner - wszyscy są fascynujący i można o nich wszystkich robić filmy dokumentalne.
Lynn Novick: Nie chcę nikogo zabierać z półki, ponieważ nie do końca osiągają pierwsze miejsce, cokolwiek to znaczy. Wiesz, czuję, że to też jest po prostu amerykańska sprawa. Jakieś zawody lub wyścigi i musisz tu dotrzeć pierwszy i musisz zostać jak najdłużej i musisz być numerem jeden. Myślę, że jest to tak sprzeczne z tym, czym powinna być wielka sztuka lub wielka literatura, czyli z wieloma perspektywami. Musimy przeczytać je wszystkie i wielu innych pisarzy, aby naprawdę mieć pełny obraz amerykańskiego głosu XX wieku. Żaden z nich nie wystarczy, nie wspominając już o Jamesie Baldwin i Toni Morrison. To długa lista.
Ciekaw jestem, co myślisz o obsesji Hemingwaya na punkcie prawdy i jednego prawdziwego zdania. Tak wiele z tych doświadczeń, które kojarzył mu z poczuciem prawdy, ma związek z przemocą: wojną, walkami byków, polowaniami. Czy myślisz, że dla Hemingwaya istniała prawda bez przemocy?
Ken Burns: Tak, o tak. Z całą pewnością. Możesz to przeczytać w Big Two-Hearted River, część pierwsza i druga. Za kulisami toczy się wojna, wojna, którą Nick Adams opuścił i wraca do tego niewypowiedzianego i nieopisanego. Jest więc obecny tam i na scenie, którą opisywałem w Indian Camp. Są niewiarygodnie spokojne rzeczy. Myślę, że chodzi o miłość. Myślę, że prawda w twoim pytaniu jest całkowicie słuszna. I ścigasz się z nim równie zawzięcie, jak on, jeśli wiesz, jakie to kruche. Jeśli wiesz w pewnym sensie, jakim jesteś kłamcą. I myślę, że od początku zaczął rozciągać historię, kiedy wraca do domu z wojny i zaczyna w pewnym sensie przykładać kciuk do wagi i niepotrzebnie dodawać do CV. Zrobił już niesamowitą rzecz. Cierpiał na zespół stresu pourazowego. Wydaje mi się, że dążył do tego z energią, której nie robił ze względu na tematy, z którymi musiał to zgłębić, ale z powodu wewnętrznego zamieszania związanego z własną porażką. Pamiętajcie początek, chciałbym być świetnym pisarzem i dobrym człowiekiem. Nie wiem, czy mogę być jednym z nich, ale chciałbym spróbować być jednym i drugim? Jest niewątpliwie wielkim pisarzem. Jury jest całkowicie przesądzone, czy był dobrym człowiekiem.
Lynn Novick: Wow, to dobre pytanie. Gdybyśmy go zapytali, prawdopodobnie odpowiedziałby, że to wszystko jest związane. Szukał skrajności, skrajnych sytuacji, w których mogłaby się wyłonić jakaś prawda - chwila prawdy lub prawdziwy sposób na zrozumienie życia. Czuł, że im bliżej jesteś śmierci i gwałtownej śmierci, tym bardziej dostrzegasz jakąś wieczną prawdę. To jeden ze sposobów spojrzenia na to. Ktoś mógłby napisać pracę magisterską tylko o tym, jak użył słowa prawda lub prawda. Co on w ogóle ma na myśli? Trudno to zdefiniować. Jak myślimy, co jest prawdą? Coś, co jest szczere wobec tego, kim jesteś, co naprawdę się wydarzyło, co wydaje się nienagannie autentyczne. Istnieje wiele różnych znaczeń. Naprawdę nie mogę powiedzieć, co on koniecznie ma na myśli mówiąc „prawda” - prawda dla niego. Czasami dostaję trochę - chyba powiem, nie sfrustrowany, ale trochę bezinteresowny - w jego wspaniałych wypowiedziach na temat pisania. Myślę, że czasami on faktycznie przesłania to, czego szuka, stawiając zasłony dymne, żebyś nie wyglądał zbyt ostro. Jest w tym pewna tajemnica, którą chce zachować, co uważam za naprawdę fascynujące. Niemal czuję, że bardziej satysfakcjonujące jest po prostu wrócić do jego wspaniałych dzieł literackich, po prostu cieszyć się nimi i docenić. Nie mam pojęcia, czy są prawdziwe, czy nie. W pewnym sensie to nie ma znaczenia. To świetne pytanie. Zawsze się zastanawiam, co to znaczy, jedyne prawdziwe zdanie? Co to jest?
A prawda u każdego jest inna. To doskonała rada, a także rada bez znaczenia.
Lynn Novick: Poprawny. I on o tym wiedział. Jest bardzo samoświadomy i bystry w takich sprawach. Napisał to, ale nie jest to takie jasne. Myślę, że jest najmniej skuteczny, kiedy mówi nam, jak mamy robić różne rzeczy. Lepiej jest pokazać, a nie powiedzieć, mówimy w dzisiejszych czasach, prawda? Myślę, że właśnie w tym jest najbardziej genialny. Kiedy najczęściej cytuje brak cytatu, prawda jest wtedy, gdy pojawia się pewna dwuznaczność i niuanse oraz rzeczy, które pozostają niewypowiedziane. Nie wiem, co to za prawda, nie jestem pewien. Mógłbym kontynuować.
Czy jest coś, o czym nikt cię nie pytał, o czym chciałbyś porozmawiać?
Lynn Novick: Jestem wdzięczny, że mam szansę odpowiedzieć na niektóre artykuły napisane o filmie, które moim zdaniem mają dużo wspólnego ze szczególnymi odczuciami ludzi do Hemingwaya niż do samego filmu, i to świetnie. To pokazuje, że ludzie na tyle dbają o Hemingwaya, że mają do niego jakieś uczucia lub do jego pracy. Wciąż wracam do pytania, które zadałeś na temat mizoginii i jego pracy oraz tego, jak sobie z tym radzimy lub jak sobie z tym radzimy. W pewnym sensie huśtamy się na wahadle między obrzydzeniem do niektórych jego zachowań i postaw i dlatego nie chcemy z tego powodu czytać jego pracy, a potem w drugą stronę, mówiąc: „To nie ma znaczenia, liczy się tylko to, co opublikowaliśmy. Myślę, że powinniśmy być bardziej ekspansywni. Musimy pomyśleć o obu. Ponieważ pomagał tworzyć, w pewnym sensie pomagał wspierać i zachęcać do tego rodzaju hipermaskularnych zachowań, jednocześnie je krytykując. Nie trzeba było Hemingwaya umieścić go na wydrukowanej stronie, żeby mężczyźni chcieli zachowywać się tak, jak on w jakiś sposób się zachowywał. Ale z pewnością tak wielu mężczyzn podziwiało go i chciało być jak on. Nie możemy tego zaprzeczyć.
Kylie lip kit jedno życzenie
Ten wywiad został zredagowany ze względu na długość i przejrzystość.
Hemingway transmituje dalej Witryna PBS i Filmy dokumentalne PBS Prime Video Channel .
Roxana Hadadi to krytyk filmowy, telewizyjny i popkultury, którego tytuły obejmują Pajiba, The A.V. Club, RogerEbert.com, Crooked Marquee, GQ, Polygon, Vulture i Bright Wall / Dark Room. Ma tytuł magistra literatury i mieszka poza Baltimore w stanie Maryland. Jest członkiem Stowarzyszenia Krytyków Filmowych DC Area, Stowarzyszenia Dziennikarzy Filmowych Kobiet i Towarzystwa Krytyków Filmowych Online oraz jest najlepszym krytykiem Tomatometru na temat Rotten Tomatoes.