W środę pojawiły się wiadomości, które odbiły się echem w świecie nauki. Cóż, chybotanie jest bardziej podobne. ZA New York Times nagłówek głosił, że nowe badania nad cząstkami mogą przepisać prawa fizyki, a and BBC powiedział, że pojawiła się nowa siła natury. Z laboratorium w Batavii w stanie Illinois jajogłowy z każdego paska były zachwycone: miony zachowywały się dziwnie.
Po skręceniu cząstek wokół namagnesowanego pierścienia naukowcy odkryli, że miony nie wydają się być zgodne ze scenariuszem standardowego modelu fizyki. Miony zakołysały się. A to podobno bardzo wielka sprawa.
Mion, gdybyś nie wiedział, jest jedną z 17 podstawowych cząstek, które tworzą protony, neutrony i elektrony, które z kolei tworzą atomy, które tworzą wszystko. Można by pomyśleć, że do tej pory będziemy w stanie przewidzieć, jak zachowają się elementy budulcowe całego wszechświata, ale wydaje się, że tak nie jest. Dlaczego miony się chwieją? Cóż, nie wiemy — a niewiedza jest bardzo ekscytująca.
Czytam Czasy artykuł i NatGeo artykuł, ale będę szczery — poza podstawowym whoa, opętane miony, człowieku! czynnik, nie do końca rozumiem tego wszystkiego. Ale to jest w porządku, ponieważ rozpoznałem nazwiska dwóch cytowanych naukowców niezwiązanych z laboratorium w Illinois: Fabioli Gianotti, obecnie dyrektor generalny CERN w Szwajcarii, i Nimy Arkani-Hamed, fizyka teoretycznego na dawnych terenach Alberta Einsteina. , Institute for Advanced Study w Princeton. Byli dwojgiem naukowców biorących udział w absolutnie spektakularnym filmie dokumentalnym z 2013 r. Gorączka cząsteczkowa , który akurat jest dostępny za darmo dla członków Amazon Prime.
Otrzymywanie przypomnienia Gorączka cząsteczkowa Jego istnienie sprawia, że czuję się naprawdę dobrze z wiadomościami o mionach. Jakieś dziesięć lat temu doświadczyłem podobnego wybuchu entuzjazmu i frustracji po fajnie brzmiących nagłówkach naukowych. Wielki Zderzacz Hadronów w CERN-ie, największa maszyna kiedykolwiek stworzona przez człowieka, zderzyła atomy o siebie i wszyscy powiedzieli „hura!” Znaleźliśmy cząsteczkę bozonu Higgsa! Ja też wiwatowałem, bo wydawało mi się to zabawne, chociaż nie miałem pojęcia, co to naprawdę znaczy. Ale dokument Marka Levinsona, w którym osadził się z eksperymentatorami majstrującymi pod ziemią w czymś, co wygląda jak prawdziwy zestaw złoczyńców z Bonda, a także z mózgowcami gryzmolącymi na tablicach, wyjaśnił mi to wszystko w prosty i orzeźwiający sposób. kazał mi kibicować, jakbym oglądał Apollo 13 .
Podczas gdy długie formuły naukowe wyglądają fajnie, a ogromna pięciopiętrowa metalowa rura, jaką jest Zderzacz, robi wrażenie, Gorączka cząsteczkowa działa dzięki przyjaznej dla kamery obsadzie postaci, które rozkładają stawkę na, cóż, proste cząstki.
Są eksperymentatorzy, tacy jak włoska administratorka Fabiola Gianotti, która postrzega dużą mechanikę jako rodzaj sztuki, oraz spojrzenie badaczki Moniki Dunford z okopów, gdy bawi się drutami i czyta dane. Jest też wzniosły filozof-poeta-fizyk Savas Dimopoulos, który rzuca genialne aforyzmy, takie jak skakanie od porażki do porażki z niesłabnącym entuzjazmem, który jest kluczem do sukcesu. Ale najlepsza jest przyjazna rywalizacja między profesorem Johns Hopkins Davidem Kaplanem a wspomnianym już Arkani-Hamedem, dwoma kolesiami, którzy wyglądają, jakby byli w zespole coverowym Rush, ale w rzeczywistości są jednymi z najważniejszych współczesnych fizyków teoretycznych.
Kaplan wierzy, że eksperymenty LHC pomogą udowodnić jego ulubioną teorię tego, co sprawia, że wszechświat działa: przyjazna, logiczna supersymetria, która ostatecznie sugeruje, że żyjemy w ogromnym szwajcarskim zegarze. Arkani-Hamed wierzy jednak, że żyjemy w wieloświecie, co z perspektywy DC Comics brzmi naprawdę fajnie, ale jeśli okaże się to prawdą, może to oznaczać (z powodów, które wyjaśnia film), że większe kwestie egzystencji na zawsze pozostaną tajemnicą .
Przede wszystkim jest Peter Higgs, brytyjski naukowiec (wciąż żyjący w wieku 91 lat), który wysunął teorię, że może istnieć tajemnicza cząstka, która może pomóc nam lepiej zrozumieć tajemnice kosmosu.
Film jest duży i głęboki, ale też bardzo ludzki. W jednej chwili Nima Arkan-Hamed jest porównywany do Galileo, w następnej zamawia hoagie z Central Jersey Wawa.
Nie chcę zdradzać zakończenia (chociaż możesz zajrzeć do działu naukowego w dowolnej gazecie z lipca 2012 r.), ale Gorączka cząsteczkowa ma coś w stylu twista. Wspaniałe jest to, że wszystkie strony postrzegają wyniki jako zachętę do kontynuowania pracy. Najnowsze wieści o mionach to dokładnie co mają na myśli, gdy mówią, że dalsze eksperymenty to potwierdzą.
Więc nawet jeśli nie bardzo wiem, co sądzić o nowym przełomie — Wobbly Muons? Czy nie otwierali na The Polyphonic Spree w Irving Plaza? — Wiem, że za kilka lat jakiś dokumentalista to zepsuje. I pozwól mi dopingować.
Jordan Hoffman jest pisarzem i krytykiem z Nowego Jorku. Jego prace pojawiają się również w Vanity Fair, The Guardian i Times of Israel. Jest członkiem New York Film Critics Circle i tweetuje o Phish i Star Trek w @JHoffman .