Jesteśmy w trakcie trzeciego odcinka 1899 , i mam obawy. Nie przytłaczające obawy, nie łamacze umów, ale wciąż obawy.
Na przykład nie jestem pewien, czy potrzebuję każdego odcinka z koszmarną retrospekcją do traumatycznej historii innej postaci, która będzie dalej eksplorowana z różnymi wizjami, snami i wspomnieniami w całym odcinku. Tym razem to nie Maura i jej instytucjonalizacja z rąk jej ojca, ani morderstwo-samobójstwo, które pochłonęło rodzinę Eyk – to Ling Yi pamięta, jak przypadkowo otruła na śmierć przyjaciółkę prostytutkę i jej matkę prostytutkę, próbując zapukać aby ukraść jej miejsce w podróży do Anglii, a stamtąd do Ameryki.
To paskudny biznes, to fascynująca historia, która wiele wyjaśnia o Ling Yi i jej fałszywej służącej mamie oraz ich związku z alfonsem, panią Virginią Wilson. Jest też droga, droga, droga bliżej Zaginiony skupiających się na jednej postaci retrospekcji / retrospekcji, niż kiedykolwiek chciałem zobaczyć w serialu Zaginiony skończył. Było dobrze Zaginiony , Zaginiony było naprawdę zabawnie, ale Zaginiony już to zrobił i raz wystarczyło.
Obawiam się, że to odkryjemy wszystko Główni bohaterowie znajdują się na swoistym spotkaniu z przeznaczeniem, podyktowanym posiadaniem jednego z tych tajemniczych listów „Co zginęło, to się odnajdzie”. Oprócz Maury i Eyka, których listy zostały wcześniej ustalone, w tym odcinku („Mgła”) dowiadujemy się, że Virginia i Lucien również je otrzymali. Wiem, że to kwestia osobistych preferencji, ale cieszyłbym się, gdyby niektórzy ludzie na tym statku po prostu znaleźli się w niewłaściwym miejscu o niewłaściwym czasie, a nie zostali wezwani na brzemienną w skutki podróż przez tajemniczego korespondenta. Przeznaczenie może tworzyć rzeczy mniej ciekawe, paradoksalnie. Daj mi chaos prawdziwych zdarzeń, kochanie.
Obawiam się, że przyczepność serialu do jego trzeciorzędnych postaci może być trochę luźna. Weźmy na przykład doktora Reginalda Murraya (Richard Hope), pasażera pierwszej klasy, wezwanego na konsultację w sprawie tajemniczej śmierci duńskiego dziecka-imigranta, Ady. W ciągu około trzydziestu sekund odrzuca diagnozę wyszkolonej medycznie Maury, piętnuje całą płeć żeńską, ogłasza śmierć biednego imigranta darwinowską selekcją naturalną i skarży się, że trzymano go z dala od jego śniadania z dala od zwłok dziecka. Czy mam jakiekolwiek wątpliwości, że tacy ludzie istnieli i nadal istnieją? Nie! Czy to koniecznie czyni ich interesującą częścią dramatu? Również nie! Jak lubię mówić, naprawdę nie ma usprawiedliwienia dla traktowania pomniejszych postaci jako orzeszków ziemnych do pakowania styropianu, które istnieją, aby przenieść głównych graczy z punktu A do punktu B. Nie jesteś zobowiązany wykuwać złoczyńcę prosto z centralnej obsady w takich rolach, więc po co to robić?
parada macy oglądaj online
I martwię się o kulminacyjne, klasyczne rockowe igły, które kończą każdy odcinek. Jefferson Airplane, Deep Purple, Echo and the Bunnymen – wszystkie świetne piosenki, ale chłopcze, lądują z hukiem w utworze z epoki, w innym przypadku ze ścieżką dźwiękową groźnych syntezatorów i klekoczącej perkusji. Nie pomaga to, że „White Rabbit” i „The Killing Moon” to dwie najbardziej zużyte synchronizacje muzyki pop w biznesie.
Niezależnie od tego, serial pozostaje wciągającą i coraz bardziej dziwaczną tajemnicą, z mile widzianym naciskiem na stany emocjonalne bohaterów, których współtwórca / reżyser Baran bo Odar pokazuje w zbliżeniach, które robią większość opowiadanie historii. Dotyczy to w szczególności Ling Yi, naszej głównej bohaterki, o której dowiadujemy się, że nie tylko nie jest prostytutką, ale też nie jest prostytutką. mieć . Nawet kiedy jest sutenerowana Lucienowi przez panią Wilson, która praktycznie ślini się na widok „rzadkiego ptaka”, którego nieświadomie zebrała, Lucien po prostu chce patrzeć, jak tańczy i spędzić z nią trochę czasu. Ten czas komplikuje napad padaczkowy, najwyraźniej powód, dla którego próbował — i nie udało mu się — przemycić małych fiolek jakiegoś narkotyku w całym serialu.
Tymczasem wieści o niewyjaśnionej śmierci biednej małej Ady szybko się rozchodzą, szczególnie za pośrednictwem członka załogi Franza, wiodącego głosu sprzeciwu wobec planów kapitana, by odholować Prometeusz z powrotem do Europy. Niedługo, w pełni sześć wokół statku odkrywane są inne ciała, co prowadzi wszystkich do (słusznego!) wniosku, że dzieje się coś bardzo złego z Prometeusz . Dochodzi do pełnoprawnego buntu, na czele którego stoi Franz i większość załogi. Dołącza do nich duży kontyngent wściekłych i przestraszonych pasażerów trzeciej klasy, na czele z wściekłą siostrą Ady, Tove.
I gdzie jest kapitan podczas większości tego? Wrócił na Prometeusz z Maurą, szukając dziennika pokładowego kapitana w nadziei, że wyjaśni on, co się stało na statku, co do diabła dzieje się z odkrywanymi przez niego tajnymi przejściami i tak dalej.
Podczas tego pobytu uczymy się kilku kluczowych rzeczy. Po pierwsze, nowym właścicielem statków jest Anglik Henry Singleton; zauważysz, że list Maury jest w rzeczywistości zaadresowany do kogoś o imieniu Henry. Po drugie, Singleton wycofał trzy statki z linii do suchego doku po ich zakupie na trzymiesięczny okres modernizacji i remontów. Eyk zakłada, że właśnie wtedy zainstalowano przejścia wraz z nowomodnym systemem komunikacyjnym, który wydaje się nigdy nie działać, o czym więcej później.
I po trzecie, Eyk znajduje listę pasażerów w jednym z pieców węglowych, który wraz z Maurą przeczesuje, aby sprawdzić, czy nie dokonano w nich kremacji ciał. A kto powinien znaleźć się na tej liście, jeśli nie sama Maura? Eyk ze zrozumiałych powodów trzyma to w tajemnicy przed Maurą.
Zresztą nie wszyscy biorą udział w buncie przeciwko niemu. Jest dystyngowany pierwszy oficer, który upiera się, by postępować zgodnie z ofertami swojego kapitana - ale także wprowadza jakiś tajny kod przesyłany na statek do jakiegoś panelu w pobliżu doku łodzi ratunkowej. Jest Olek z kotłowni, który zostaje złapany przez buntowników i wtrącony do tego samego zamkniętego pokoju, co pasażer na gapę Jérôme. I jest Ramiro, były chłopak Ángel — Ángel zostaje szarpany przez Krestera na początku odcinka, a Ramiro jest podejrzliwy. Nawiasem mówiąc, okazuje się, że Ramiro ma zabity księdza, którego fartuch ma na sobie, choć źle się z tym czuje.
W całym odcinku są inne zagadki. Eyk ujawnia, że wstążka, którą znalazł na pokładzie Prometeusz należał do jego zmarłej córki. (Byłem prawie pewien, że tak ją znalazł na liście pasażerów.) Kimono Ling Yi, skradzione jej zmarłej przyjaciółce, ma z tyłu logo ze skrzyżowanym trójkątem. Daniel złowieszczo mówi Maurze, że on też kogoś stracił. A dziwna mgła znikąd otacza całą sprawę, zatrzymując statki na ich torach, wyzwalając retrospekcję w czasie dla Ling Yi i ogólnie jest przerażająca.
I och, Daniel wyjmuje jakieś urządzenie, które wchodzi w interakcje z Kerberos tablicy przyrządów i sprawia, że cały statek znika. puf!
Jedna sprawa 1899 to, co robi, pomimo moich obecnych zastrzeżeń, to wyraźna determinacja, by rzucić się z pełną prędkością w kierunku dziwactwa. To dopiero trzeci odcinek, a już całe statki parowe znikają w szczelinach kontinuum czasoprzestrzennego, otwieranych przez dziwną maszynerię. To zajęło Zaginiony lat, aby się tam dostać; to zajęło 1899 trzy godziny. Na tym polega pewność siebie w opowiadaniu historii. Miejmy tylko nadzieję, że jest to uzasadnione.
Seana T. Collinsa ( @theeseantcollins ) pisze o telewizji dla Toczący się kamień , Sęp , The New York Times , oraz wszędzie, gdzie będzie go miał , naprawdę. On i jego rodzina mieszkają na Long Island.