Kropla ( teraz na Hulu ) łączy parę przekonujących aktorów, Długopis15 Anna Konkle i Przepraszam, że przeszkadzam Jermaine Fowler, jako partnerów życiowych, którzy być może ponownie rozważają swoje pragnienie posiadania rodziny po tym, jak pozwoliła, by czyjeś dziecko spadło na ziemię. Od razu powiem: DZIECKO JEST OK, bo to nie ten typ filmu – to komedia z ciemną grzywką wyprodukowana przez braci Duplass, która mówi nam, że nie będzie ani zbyt zwariowana, ani zbyt poważna dla własne dobro. Ale pozostaje pytanie, czy to dobrze, kropka, i właśnie dlatego tu teraz jesteśmy, prawda?
KROPLA : STRUMIENIOWAĆ CZY POMIJAĆ?
Istota: „Kegla. Keeeeeeeeegelllllllllll.” Poznajemy Lexa (Anna Konkle) i Maniego (Jermaine Fowler) w trakcie (miejmy nadzieję) poczęcia dziecka. Maksymalizują swoje możliwości dzięki odpowiedniemu ściskaniu mięśni i podpieraniu jej stóp i tak dalej. Wolą pławić się w poświacie ich mieszania się, ale mają do wzięcia udział w Wyjazdowym Weselnym Weekendzie. Zatrzymują się w jej piekarni – o nazwie Carbs, słodka – na trochę ciastek, a potem widzimy, jak lecą pierwszą klasą. Ciasta, mam na myśli. Nawet na swoim miejscu.
Nie, piekarnia nie że dobry. Jadą na wesele z przyjaciółmi, z których jedna, Shauna (Robin Thede), jest bogata i znana z roli Prezydenta Czarnej Damy, która lubi myśleć, że mogła trochę zainspirować Kamalę Harris w telewizji. rachunek. Shauna jest żoną drażliwego dziwaka, Robbiego (Utkarsh Ambudkar), i przyprowadzają ze sobą adoptowanego nastoletniego syna Leviego (Elisha Henig), który otwarcie ogląda porno w samolocie, ponieważ, jak wyjaśnia jego matka, „odkrywa”. Małżeńska para składa się z Mii (Aparna Nancharla) i Peggy (Jennifer Lafleur), które mają córeczkę. Przyjeżdżają do Meksyku, gdzie zatrzymają się w kurorcie należącym do ich kumpli Josha (Joshua Leonard) i Lindsay (Jillian Bell). Leżą na ziemi i wszyscy się obejmują, niezręcznie, a Lex trzyma dziecko, ale nie wystarczająco mocno ani wystarczająco długo, i uderza o chodnik z okropnym hukiem.
Ponownie, DZIECKO JEST OK, ale nie jestem pewien, czy ktokolwiek inny. Wkrótce się dowiemy, że niektóre z nich prawdopodobnie nie były aż tak w porządku na początku, ale Mani i Lex zostają wepchnięci w krytyczną i niezręczną fazę swojego małżeństwa, ponieważ ona zastanawia się, jak i dlaczego porzuciła dziecko, a on zastanawia się, czy nadal chce mieć dziecko z kimś, kto upuszcza dzieci. Lex mamrocze coś o byciu zaskoczonym przez pszczołę, ale wydaje się to błahe, może nie pełne kłamstwo, ale więcej niż pół kłamstwa, i wystarczająco, abyś chciał przewinąć do sceny, o której mowa, gdyby nie zawierała okropnego dźwięku główki dziecka uderzającej o ziemię.
Mani dzwoni do swojej matki i dzieli się mądrością: „To sprawa białych ludzi. Czarni nie upuszczają dzieci. Lex idzie na plażę, zdejmuje ubranie i komicznie postanawia nie wchodzić do oceanu na zawsze. W międzyczasie weekend ślubny trwa, a Shauna i Robbie stają się ekscentrycznymi szaleńcami z filmów komediowych, Levi jako początkujący zboczeniec, Josh i Lindsay jako naturalistyczni neo-hipisi, a Mia jako potencjalnie skryta – łyk – republikanka. W rzeczywistości Mia zabiera ze sobą broń. I wiesz, co mówią o broni, która pojawia się w pierwszym akcie filmu.
Jakie filmy ci to przypomni?: Nie wiem, jaka była ostatnia komedia o wakacyjnym kurorcie, którą widziałem? Wyspa ognia Myślę, więc zmieszaj to z post-mumblecore indie-com ca. 2010ish (pomyśl Siostra twojej siostry , coś w tym stylu).
Spektakl wart obejrzenia: Konkle i Fowler uderzają w podobnie przemyślane nuty egzystencjalnej samooceny, a ich występy są w zasadzie jedyną rzeczą, która trzyma film razem.
Pamiętny dialog: Mani wyznaje: „Wiem, że ironicznie nazwałeś swoją piekarnię węglowodanami, ale nie chcę mieszkać w mieście, które uważa to za zabawne”.
Płeć i skóra: Dwa w większości poza ekranem scrumpy (nogi w powietrzu, bryły poruszające się pod nieprzezroczystą moskitierą); Nagi zad Konkle.
Nasze podejście: Nie wydaje mi się, żebym wcześniej widział komedię, w której upuściłeś dziecko, a teraz zastanawiam się, czy powinniśmy się rozwieść, więc przynajmniej uznajmy względną oryginalność tego założenia. Jednak Kropla nie robi z tym wystarczająco dużo, wypełniając rozterkę Mani i Lexa głupawymi stereotypowymi postaciami – egomaniakalną aktorką, weganami z chrupiącą granolą serwującymi „boczek z buraków” itp. – i niekoniecznie hijinks, ale coś krótkiego – wybryki. Tak, wybryki. Wybryki, które wydają się wyjęte z większej, głupszej, szerszej komedii i zmuszone do współżycia z elementami kontemplacyjnego związku / dramatu postaci, jak źli współlokatorzy.
Wygląda na to, że w pisanie tutaj nie poświęcono wystarczającej uwagi. Lepszy scenariusz znalazłby sposób, w jaki postacie drugoplanowe mogłyby poinformować lub zastanowić się nad podstawową relacją Mani i Lexa, ale częściej odwracają od niej uwagę głupią bzdurą, która nie wywołuje wielu śmiechu – może uśmieszek lub dwa, lub śmiej się tu czy tam. Reżyserka i współscenarzystka Sarah Adina Smith (współautorem scenariusza Leonarda) nie pochyla się nad czarną komedią, poważnymi związkami, ani nawet żartami. To dziwnie niezobowiązujący film, który utknął na ziemi niczyjej między filmem z hangoutów a historią z treścią. Czujesz coś do nowo wystrzałowej pary, ale nie wystarczająco.
Nasze wezwanie: POMIŃ TO. Przy mniej rozczochranym podejściu do materiału, Kropla mogłaby być mądrą i zabawną, niecodzienną komedią. Ale w tej chwili nie jest to szczególnie satysfakcjonujący zegarek.
John Serba jest niezależnym pisarzem i krytykiem filmowym mieszkającym w Grand Rapids w stanie Michigan. Przeczytaj więcej o jego pracy na johnserbaatlarge.com .