Kiedy staje się film z koncertu? kino ? Jak pornografia lub o który bajgiel poprosić (nie, nie, ten po prawej), wiem to, kiedy go widzę. A ja mówię, że cokolwiek z Robertem Plantem jadącym konno przez walijską wieś, by uratować dziewczynę z zamku, jest kino .
zawsze jest słonecznie nowy sezon
Kiedy Led Zeppelin w końcu został wydany Piosenka pozostaje taka sama w październiku 1976 r. — trzy lata po nakręceniu pierwszego materiału, a 45 lat temu DZIŚ! — trzeba pamiętać, że relacje między muzykami a fanami były zupełnie inne niż teraz. Podczas gdy dziś supergwiazda, taka jak Lil Nas X, będzie retweetować memy wysłane przez wielbicieli, w dawnych czasach można było przejść całe życie, nigdy nie słysząc głosu kogoś, kogo czciłeś, zwłaszcza grupy, która celowo owiana była mitami, takimi jak potężni Led Zep!
Led Zeppelin był prawdopodobnie największym zespołem koncertowym lat 70. – mieli ich własny samolot , dla dobra Page. W tym samym czasie zmieniali muzykę popularną, mieszając Delta blues, brytyjski folk i wschodnie melodie z mroczną magią ciężkiej, naelektryzowanej psychodelii i riffem, który nie może umrzeć, a plotki o tym zespole zwiększyły ich popularność. . Czym do cholery są te cztery dziwne symbole na czwartym albumie? Słyszałeś historię o rekinie błotnym? Czy przywódca, Jimmy Page, nie mieszka w starym domu Aleistera Crowleya (właściwie to prawda!) i dlatego jest czcicielem diabła i praktykującym nekromantą? (Ten ostatni kawałek, no cóż, kto to powie?)
Menedżer Zeppelin, Peter Grant, użył wymówki złego dźwięku, aby zapewnić, że prawie nigdy nie pojawiali się w telewizji, co wymusiło większy niedobór. To było sprytne, bo wtedy, przed YouTube i MTV (tak, teraz siedzę na bujanym fotelu z fajką), gdy zespół robił coś z mainstreamu, musiał znacznie ostrzyć krawędzie, aby dopasować się do formatu programu. Nawet Frank Zappa powiedział głupiemu, że musi być na haju! żarty na Sobotnia noc na żywo .
Zdjęcie: Kolekcja Everetta
Tak więc film z koncertu, jedyna możliwość zbliżenia się do zespołu na jego warunkach, wydawał się naturalny dla Zeppelin. A publiczność heavy metalu/acid rocka radzi sobie z głupkowatymi zajęciami, takimi jak pokazy laserowe planetarium aby przetrwać między trasami, film okazał się sukcesem. Ale wyróżnia się dziś nie tylko dlatego, że jest to jedno z niewielu ujęć zespołu w wysokiej rozdzielczości u szczytu, to także okno na świat wysokiej fantazji i niebezpieczeństw, których żadna inna grupa nie udoskonaliła tak, jak oni.
ile odcinków w sezonie 4
Film— obecnie transmituje na HBO Max w niesamowitej przejrzystości, która czyni kpinę z kopii VHS, którą oglądałem 100 razy jako dziecko – zaczyna się od bezsłownego prologu. Grupa gangsterów z lat 20. jedzie do angielskiej posiadłości i zabija gang wilkołaków, nazistów i dziwnie wyglądających kolesi bez twarzy. Czemu? Cóż, um, bo palacze potrzebowali kilku minut, żeby znaleźć swoje miejsca? Nie mogę powiedzieć na pewno! To, co ostatecznie ujawnia się w filmie, polega na tym, że każdy z czterech członków grupy dostaje małą sekcję fantasy, w której film odcina się do czegoś nakręconego jak prawdziwy film. Ta przedtytułowa sekwencja należy do notorycznie szorstkiego menedżera Zeppelin, Petera Granta.
Kolejny fragment pokazuje, jak zespół – basista/organista John Paul Jones, perkusista John Bonham, wokalista Robert Plant i główny gitarzysta/główny autor tekstów/architekt dźwiękowy Jimmy Page – otrzymują zaproszenie na trasę koncertową. Roślina galavantuje w a Władca Pierścieni - jak rustykalna utopia, jego nagie, nagie dzieci kąpiące się w strumieniu. Page, grając na lirze korbowej, wpatruje się w kamerę demonicznymi oczami.
Trzynaście minut do tej cholernej rzeczy, którą… wreszcie trochę muzyki. Światła zapalają się w nowojorskim Madison Square Garden, gdy gitara rozbija się w Rock and Roll i jest to widok z tyłu grupy (sekcja 112, dla wtajemniczonych). muzyki, której nie można zaprzeczyć moc .
Bonham i Jones to wulkaniczna sekcja rytmiczna, która uwielbia wrzucać niespodzianki inne niż na płytach. Page pokrywa stadion dźwiękami, w jednej chwili solując jak przestraszona tarantula, aw następnej używając gitary jak instrumentu perkusyjnego. Robert Plant jest kwintesencją wielkiego złotego boga rock'n'rolla, który wypuszcza brudne wysokie nuty i wygląda fajniej niż Roger Daltrey, robiąc to.
Tak wiele klasycznych dowcipów rockowych może tu znaleźć swoje korzenie. Znasz te gitary, które są jak podwójne gitary ? To Jimmy Page. Mamy pancerniki w nasze spodnie ! O rany, to Robert Plant. Jego dżinsy są wyjątkowo ciasne, a kąt kamery jest dość niski i cóż, nie ma sensu zaprzeczać, że jego narząd płciowy mógł równie dobrze mieć własne rachunki. (Podoba mi się też wyszywane serce na lewej nogawce. Możesz tego nie zauważyć na początku, bo Plant ubiera się w prawo.)
kto gra w meczu piłki nożnej w poniedziałek wieczorem?
Podczas tego odległego doświadczenia Robert Plant, zawsze poeta, kontynuuje swój zwykły blues ad libs i płacz jest do niczego! ssij to!
To wszystko sprawia, że jest to absolutnie fundamentalny epicki rock 'n roll.
książka mocy 2 odcinki duchów
Są też inne skarby, takie jak przebłyski rozbitych członków widowni (nawet gliniarz ma rozdziawione usta w pewnym momencie) oraz kilka wybryków za kulisami z Peterem Grantem wściekłym na sprzedawców nieuczciwych plakatów. To nic w porównaniu z interakcją z fanami, którą zobaczysz za Film „Wdzięczni umarli” lub Woodstock , ale fajnie jest zobaczyć, kto kupował bilety w 1973 roku dla tej nieopisanej grupy. Ponadto w filmie jest prawdziwy kryminał, kiedy zespół odkrywa, że ich sejf w hotelu został okradziony. (W tamtym czasie była to największa kradzież hotelu w historii Nowego Jorku, a złodzieje nigdy nie zostali złapani.)
Zespół sam sfinansował film, co oznacza, że z reżyserami był pewien stres. Ich pierwszym zatrudnionym był mężczyzna o imieniu Peter Clifton, ale odkryto, że w relacji były luki, które wymagały powtórnych zdjęć. Scena w Wielkiej Brytanii została zmieniona tak, aby przypominała MSG, a grupa nagrała swoje wcześniej nagrane ruchy. (John Paul Jones musiał nosić perukę, żeby pasowały mu włosy.) Nowy reżyser, Joe Massot, pokłócił się z Peterem Grantem i odmówił przekazania nowego materiału filmowego, więc bandyci Granta poszli do niego i przejęli jego montaż ekwipunek. Może część z tego to wiedza, ale to sprawia, że film jest jeszcze fajniejszy.
Dziś może się wydawać, że nie możemy pozbyć się gwiazd z twarzy. Dokument Taylor Swift Panna Americana , żeby użyć tylko jednego przykładu, jest niezwykle czytelny, ale wydaje się, że jest częścią większej strategii marki. Piosenka pozostaje To samo, dla kontrastu, jest wypowiedzią artystyczną. Jasne, możesz się z tego śmiać, ale to bez kompromisów. I nie ma w tym nic takiego.
Jordan Hoffman jest pisarzem i krytykiem z Nowego Jorku. Jego prace pojawiają się również w Vanity Fair, The Guardian i Times of Israel. Jest członkiem New York Film Critics Circle i tweetuje o Phish i Star Trek w @JHoffman .